[krasztest] – D-Link DAP-1522 – mały access point do domu

Tym razem w kraszteście punkt dostępowy firmy D-Link. Wersja sprzętowa B1, firmware 2.02. Jak się sprawdzi to urządzenie w domowych warunkach? Sprawdziłem w lokalizacji pozbawionej innych sieci WiFi i w bardziej zaśmieconym środowisku.

Na papierze…

Urządzenie umożliwia pracę we wszystkich popularnych standardach WiFi, czyli 802.11a/b/g/n, przy czym dla a/n może pracować w paśmie 2,4GHz lub 5GHz.

Urządzenie posiada 4-portowy gigabitowy switch, fizyczny przycisk resetu, przełącznik trybu pracy Access Point/Bridge/Auto. Wspiera popularne standardy zabezpieczeń WEP/WPA/WPA2 oraz wspiera WPS (WiFi Protected Setup). Posiada dwie wbudowane anteny, bez zewnętrznych gniazd na dodatkowe anteny.

Urządzenie cechuje technologia D-Link Green polegająca m.in. na wykrywaniu aktywnych klientów oraz mierzeniu długości kabla sieciowego w celu dobrania optymalnej mocy nadawania.

Urządzenie można kupić już za nieco poniżej 300zł*.

Prosto z pudełka…

Świeży D-Link ma bardzo charakterystyczny zapach. Zawsze po otwarciu sprzętu da się poczuć specyficzny plastik i fabrykę. Po sztachnięciu pora na konkrety. Prócz samego access pointa i zasilacza w pudełku znajdziemy standardową instrukcję szybkiej instalacji (także po polsku), parę śrubek i kołków do montażu urządzenia na ścianie oraz cztery przyklejane gumowe nóżki. Znalazł się też stojaczek umożliwiający postawienie urządzenia do pionu. Jest też płyta z aplikacją do konfiguracji urządzenia oraz kabel ethernet.

Pierwsze wrażenia…

Urządzenie ma kompaktową budowę. W zasadzie mieści się w dłoni. Prosty, nieco ascetyczny, biało-czarny design nie powala, ale wygląda solidnie i nie ma powodu by chować urządzenie w jakimś zakamarku z dala od oczu gości.

Pojawiła się nieścisłość z parametrami ze strony www. Jak wspomniałem wyżej urządzenie miało posiadać przełącznik trybu pracy AP/Bridge/Auto tymczasem jest to przełącznik AP2,4GHz/AP5GHz/Bridge.

Menu urządzenia posiada standardowy dla D-Linka szaro-pomarańczowy interfejs. Menu jest podzielone na cztery podstawowe sekcje konfiguracyjne i dodatkowy dział pomocy.

Przegląd opcji

Najbardziej podstawową konfigurację ustawia się w sekcji Setup. W części Wireless Settings konfigurujemy nazwę sieci, standard WiFi, numer i szerokość kanału (możemy ustawić wybór automatyczny), ukrycie SSID, rodzaj zabezpieczeń. W części LAN Settings ustawiamy nazwę urządzenia i adres IP punkt dostępowego (dynamiczny z serwera DHCP działającego już w sieci lub zdefiniowany przez użytkownika).

W sekcji Advanced panelu mamy kilka bardziej zaawansowanych parametrów dla WiFi oraz dodatkowe opcje. Możemy tutaj włączyć i skonfigurować filtr MAC (łatwe dodawanie zalogowanych do sieci urządzeń z rozwijanej listy). W zaawansowanej konfiguracji WiFi mamy tylko cztery opcje: Moc nadawania (domyślnie 100%, pozostałe wartości 50%, 25%, 12,5%), włączenie WiFi Multimedia, Wireless Enhance (do transmisji pakietów multicast), Short Guard Interval.

Urządzenie pozwala na uruchomienie osobnej sieci WiFi dla gości. Zarówno dla podstawowej jak i gościnnej sieci możemy ustawić harmonogram działania. Teoretycznie możemy ustawić wiele różnych profili pracy, jednak jedna sieć może w danej chwili być powiązana tylko z jednym profilem. Tzn. możemy ustawić, aby WiFi działało w określone dni o określonych godzinach, ale nie ustawimy już różnych godzin działania w zależności od dnia tygodnia. Tzn. stworzymy stosowne profile, ale tylko jeden będziemy mogli przypisać jako aktywny. Dla programisty to ułatwienie bo nie musi tworzyć funkcji sprawdzających czy ustawione profile nie zazębiają się w jakiś sposób, ale niestety użytkownik traci na funkcjonalności.

Urządzenie posiada oczywiście własny serwer DHCP z możliwością rezerwacji adresów IP. Także tutaj możemy szybko zarezerwować adres wybierając aktywny komputer z rozwijanej listy. Możemy też włączyć prosty QoS, ograniczyć wybranym stacjom przepustowość i określić maksymalną ilość użytkowników punktu dostępowego, czy skonfigurować funkcję WPS.

Sekcja Maintenance to standardowe opcje związane z pracą samego urządzenia. Jedną z ciekawostek jest możliwość włączenia CAPTCHA przy logowaniu do urządzenia. Poza tym konfigurujemy tu strefę czasu wraz z synchronizacją (tylko z serwerami D-Linka), zrobimy kopię konfiguracji urządzenia lub załadujemy kopię z pliku, przywrócimy ustawienia fabryczne, zrobimy restart, zrobimy aktualizację oprogramowania urządzenia, wgramy plik językowy interfejsu (nie znalazłem polskiego, w zasadzie żadnego nie znalazłem do pobrania, więc nie wiem po co ta funkcja), czy wykonamy ping to urządzenia w sieci.

Sekcja Status to podstawowe informacje o stanie urządzenia, wersji sprzętowej i programowej, adresie IP, podsumowanie konfiguracji WiFi, przejrzymy też logi lub obejrzymy proste statystyki ruchu sieciowego.

Pomiary

Lokalizacja 1 (brak innych sieci WiFi)

Transfer między dwoma laptopami pliku AVI, ok 700MB. Laptop źródłowy podłączony był do sieci kablem (100Mbit/s), laptop docelowy łączył się po WiFi w standardzie N.

Lokalizacja 2 (co najmniej 5 sieci WiFi)

Transfer z serwera Synology DS413 obrazu iso ok. 306MB za pomocą programu TeraCopy 2.27. NAS ma połączenie gigabitowe z infrastrukturą, połączenie WiFi w standardzie N.

Oba urządzenia posiadają wbudowane anteny i w porównaniu z moim Netgearem D-Link wypadł przyzwoicie a nawet dobrze choć wciąż bez rewelacji. Raz tylko pojawiła się anomalia, gdzie wyraźnie lepsze było urządzenie Netgear’a.

Podsumowanie

D-Link DAP-1522 to dobry punkt dostępowy oferujący przyzwoitą jakość WiFi. Choć urządzenie nie radzi sobie z solidnym stropem, to jednak typowe, 20-centymetrowe ściany, nie powinny stanowić przeszkody nie do pokonania i transfer nadal powinien być wystarczający by nie czuć dyskomfortu.
Menu nie oferuje w zasadzie wiele nowego, choć na plus należy zaliczyć rozwijaną listę podłączonych urządzeń ułatwiającą rezerwację IP lub ustawienie filtrowania MAC. Przydatna jest możliwość włączenia CAPTCHA przy logowaniu do urządzenia co pozwala nieco zwiększyć bezpieczeństwo.

Plusy:

+ 4-portowy gigabitowy switch,
+ możliwość utworzenia WiFi dla gości,
+ zarządzanie pasmem,
+ możliwości pracy w paśmie 5GHz,
+ przyzwoity zasięg i transfer po WiFi (2,4GHz).

Minusy:

– Nie można zarządzać przepustowością dostępną dla komputerów w WiFi gości. Można to osiągnąć poprzez zdefiniowanie reguł dla każdego urządzenia w naszej sieci, a następnie włączenie regułki „dla wszystkich niezdefiniowanych”. Przy większych sieciach to jednak dużo pracy.
– Urządzenie nie potrafi pracować jednocześnie w 2,4 i 5 GHz, trzeba wybrać (przełącznikiem na obudowie).
– Z WiFi gości mimo wyłączenia odpowiedniej opcji nadal możliwy był dostęp do zasobów naszej sieci lokalnej (NAS, komputery), więc chyba coś tu nie działa poprawnie.
– Harmonogramy pracy nie pozwalają na zdefiniowanie nieco bardziej skomplikowanych reguł.